پیکاسو یکی از هنرمندان برجسته ی تاریخ هنر است که بیش از ۴۵۰۰ نقاشی و دهها هزار طراحی و اسکیس از او برجای مانده است. او در زمینه های دیگری نیز چون طراحی جواهرات، طراحی صحنه تئاتر و حتی شعر و نمایشنامه دست داشته است. اما آثار مجسمه ی او کمتر مورد بحث قرار گرفته اند. این هفته به بررسی چند اثر با متریال چوب و مقوا می پردازیم.

مجسمه ی "پیکره" (1907)
آثار مجسمه ی پیکاسو از خلاقیت بالایی برخوردار هستند، به گونه ای که او از هر چه اطراف خود می یافت استفاده ای خلاق می نمود. به عنوان مثال مجسمه ی "پیکره” (۱۹۰۷)، از یک تکه چوب تراشیده شده است. ابعاد این اثر ۱۲*۲/۱۲*۲/۳۵ سانتیمتر و از چوب شمشاد می باشد.

مجسمه ی "دروگر" (1934)
پیکره ی قبل که یک کنده کاری نسبتا ساده دارد را با مجسمه ی "دروگر” (۱۹۳۴) مقایسه کنید که ترکیبی از گچ و چند تکه چوب طبیعی و ماشین کاری شده به ابعاد ۲۱*۵/۲۷*۵/۳۸ سانتیمتر است. نبوغی کامل در ارائه ی یک شیء قابل لمس.

مجسمه ی گاو (1958)
در مجسمه ی گاو (۱۹۵۸)، فرمهای مختلفی از یک تخته چوب بریده شده و به یکدیگر میخ شده اند ولی با شاخه های درخت و دسته ی جارو یک حس سه بعدی با آن داده است. این اثر که ۵/۱۰*۲/۱۱۷*۱/۱۴۴ سانتینتر می باشد را ژاکلین پیکاسو در قبال حمایت و پشتیبانی مداوم موزه هنرهای مدرن نیویورک MOMA به آن سازمان هدیه داده است.
این مجسمه که "طبیعت بیجان با گیتار” (۱۹۱۵) نام دارد، با ترکیبی از مواد مختلف شکل گرفته است، از مقوا و کاغذ و نخ گرفته تا ریسمان و سیم و مفتول هرکدام جایی در این اثر دارند. ابعاد این اثر ۱۹*۳۳*۴/۶۵ سانتیمتر است. فضای منفی اصطلاحی متناقض است که در تمامی دوره های هنری و نقدها بکار رفته است. گیتار چگونگی جسمیت بخشیدن فضای منفی توسط پیکاسو را نشان می دهد که از سوراخ گیتار به عنوان یک مخروط و از فضای خالی در وسط این آلت موسیقی به عنوان هسته اصلی فرم تندیس خود استفاده کرده است.