سبکی در نقاشی است که به طور عمده بین سال های ۱۹۱۱ و ۱۹۲۰ در آثار هنرمندان ایتالیایی جورجیو دکیریکو و کارلو کارا رونق گرفت.
اثر کالرو کارا
هنرمندان دیگری مانند موراندی از سال ۱۹۱۸ و چند هنرمند ایتالیایی دیگر هم تا حدود سال ۱۹۲۰ این سبک را به خدمت گرفتند. نقاشی متافیزیکی بدون هیچ گونه بیانیه یا برنامه افتتاحی آنگونه که در مورد فیوچریزم (فتوریسم)، در مورد فتوریسم مصداق داشت، شروع به کار کرد. با این وجود بعدا تلاش هایی برای توصیف و تعریف "زیبایی شناسی متافیزیکی” در مجله ارزش های تجسمی که از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۱ منتشر شد صورت گرفت.
اثر دکیریکو
اثر دکیریکو
معنی مرتبط با اصطلاح متافیزیک که در عنوان برخی از آثار د کیریکو به چشم می‌خورد هیچ گاه به صورت دقیق، صورت بندی نشد. اما ویژگی این بارز این سبک تصاویری بود که حسی رمزآلود و فضاهای وهم آلود را بیان می‌کرد. این جلوه حسی بخشی به وسیله پرسپکتیو ها و نور پردازی های غیر واقعی و بخشی به وسیله به کار گیری نوعی شمایل نگاری عجیب که در آن از مانکن های خیاطی و تندیس، به جای پیکره های انسانی استفاده می‌شد و بخشی دیگر نیز به وسیله ترکیب شمایل نگارانه اشیایی بود که به طور واقع نما نمایش داده میشدند – جلوه ای که بعدها توسط برخی از سورئالیست ها به خدمت گرفته شد. اما کیفیت رویا گونه ای که در آثار نقاشی متافیزیکی ارائه می‌شد به دلیل ارتباطش با ساختار تصویری و مفهوم کاملا معماری گونه و حالات که منبعث از هنر رناسانس ایتالیا بود از سبک سورئالیست ها (فراواقع گرایانه ها) متمایز میشود.
کالرو کارا
دکیریکو
کالرو کارا
دکیریکو
اگرچه مکتب متافیزیکی عمر کوتاهی داشت و خیلی زود در سال ۱۹۲۰ به دلیل اختلاف بین د کیریکو و کارا به پایان رسید، اما تاثیر ژرفی بر سورئالیسم نهاد.
پیشنهاد بانک عکس
تصویرسازی
